Rozstania nigdy nie są łatwe. Poza partnerem tracisz bowiem coś jeszcze… Zgoda. Twój były facet nie był ideałem. Robił awantury bez powodu, imprezował do rana, wszędzie rozrzucał brudne skarpetki i ani razu nie pamiętał o waszej rocznicy. Postanowiłaś więc rozstać się z nim w miarę bezboleśnie i zacząć życie od nowa. On się wyprowadził, w twoim mieszkaniu ponownie zapanował ład i… na pozór wszystko byłoby dobrze, gdyby nie pustka, którą nagle zaczęłaś odczuwać. Nie jest to jednak tęsknota za tym draniem, który napsuł ci tyle krwi, a za… No właśnie. Za czym będziesz tęsknić najbardziej po rozstaniu? Za jego miękką koszulą Uwielbiałaś spać w jego wielkim T-shircie i krzątać się w nim po mieszkaniu. Był luźny, mięciutki i tak bosko pachniał męskimi perfumami… Niestety, koszula wywędrowała z twojego domu razem z twoim eks. Za jego siostrą / mamą / babcią Byliście ze sobą na tyle długo, że zdążyłaś poznać niemal całą jego rodzinę. Być może któregoś z jej członków pokochałaś niemal tak mocno jak swojego faceta? Siłą rzeczy kontakt z jego siostrą / mamą / babcią (niepotrzebne skreślić) urwał się po zerwaniu. Wielka szkoda… Za obecnością drugiej osoby w domu Twój eks nie był najlepszym partnerem, to oczywiste. Mimo to świadomość, że nie jesteś w domu sama i że w nocy zawsze masz się do kogo przytulić, była bardzo miła. Teraz mieszkanie wydaje się puste i zimne. Za tym, że zawsze miałaś z kim iść do kina Do kin właśnie wszedł film, który bardzo chciałabyś obejrzeć, ale niestety nie masz z kim. Przyjaciółka jest zapracowana, a koleżanki ze studiów / z pracy nie gustują w takim repertuarze. W takich sytuacjach zawsze namawiałaś na wspólny seans swojego eks. Co prawda przez pół filmu chrapał, ale przynajmniej był obok. Za zapachem męskich perfum na poduszce Męskie zapachy są takie seksowne. Przyjemnie jest wtulić głowę w poduszkę i czuć tę zniewalającą woń. Szkoda, że teraz jedyny zapach, jaki czujesz w nocy, to aromat płynu do prania. Za dzieleniem rachunków na pół Jeśli mieszkaliście razem, zapewne dzieliliście wszelkie opłaty na pół. Jeżeli natomiast każde z was miało osobne lokum, i tak część rzeczy kupowaliście wspólnie lub to on za nie płacił (np. za piwo w pubie, bilety do kina, obiad w restauracji). Po zerwaniu musisz jednak sama wszystko finansować. Za jego psem Kiedy facet wprowadzał się do ciebie ze swoim zwierzakiem, byłaś wściekła. Nie chciałaś dodatkowego lokatora w swoim mieszkaniu. Szybko jednak pokochałaś uroczego czworonoga i teraz, kiedy ty i twój eks nie jesteście już razem, tęsknisz za psiakiem bardziej niż za facetem. Za jego popisowym daniem Twój były na pewno nie gotował tak jak Gordon Ramsay czy Jamie Oliver, ale miał jedno popisowe danie, które wychodziło mu po mistrzowsku. Uwielbiałaś je jeść. Szkoda, że już więcej go dla ciebie nie przyrządzi… Za jego prezentami Fajnie było od czasu do czasu dostać od faceta ulubioną czekoladę z orzechami lub jajko-niespodziankę. Tak dla śmiechu, zupełnie bez okazji. Teraz sama musisz kupować sobie te słodkości. Za robieniem wspólnych planów OK., nigdy nie zwiedziliście razem Francji ani nie skakaliście ze spadochronem, ale samo planowanie tych rzeczy było tak bardzo przyjemne! Teraz co prawda możesz sama fantazjować, ale to już nie sprawia takiej frajdy. Za jego znajomymi Niektórych jego kumpli nie znosiłaś, bo byli hałaśliwi i niekulturalni. Wyciągali twojego faceta na męskie wieczory, które kończyły się najczęściej nad ranem. Ale kilku znajomych twojego eks było naprawdę w porządku. Fajnie byłoby się z nimi spotkać na kawę i pośmiać się, jak za dawnych czasów. Problem w tym, że to JEGO przyjaciele. Po zerwaniu kontakt z nimi automatycznie ucichł. Za jego bokserkami Zabawnie było je nosić, zupełnie tak jak jego T-shirt. Bokserki zniknęły jednak z szafy tuż po tym, jak facet się od ciebie wyniósł. Teraz w twojej szufladzie na bieliznę zostały wyłącznie stringi i koronkowe figi. To już nie to samo. A Ty za czym najbardziej tęsknisz po zerwaniu ze swoim eks? Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia

zapytał(a) o 23:31 Jaki jest środek na szybkie spanie? Domowy sposób,nie żadne tabletki nasenne Error,ηαćραηα ¢zєкσℓα∂ą χ∂-idioci z was Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-08-04 23:34:38 Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 23:32 wóda ;d , metal xD ( muzyka ) ja zawsze szybko zasypiam jak włącze na fonie w słuchawki muze .. to tak usypiaa. x dd blocked odpowiedział(a) o 23:34 Ciepłe (mocno, ale nie gorące) mleko. Mnie z nóg nieźle tnie, jak na domowy sposób. Ewentualnie Chińska Narkoza. :D Może posłuchaj spokojnej muzyki?Chociaż nie wiem czy taką lubisz, kierując się avatarem ;) Pati6621 odpowiedział(a) o 23:38 Zamknij oczka i myśl o czymś przyjemnym:) jeśli nie pomoże ,policz baranki...jeden..dwa...sto...;)) blocked odpowiedział(a) o 23:32 Puść Sb Justina Bibera xD Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Jakiś czas temu zaproponowałam moim dziewczynkom, żeby w wakacje kilka dni spędziły u babci i dziadka. Pomysł owszem, spodobał się, ale tylko młodszej córce. Starsza zaczęła płakać i prosiła, byśmy jej nie zostawiali samej. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że cóż to takiego spać u kochających dziadków. Przecież tysiące razy dziewczynki zostawały z nimi same, nie raz czytali im książeczki i kładli je do łóżeczka, ale to zawsze odbywało się u nas w domu. Jak do tej pory nigdy nie spały poza nim bez nas. Być może w rzeczywistości nie byłoby tak źle, ale sama wizja nocy bez rodziców przeraziła moją starszą córkę. Bo tak naprawdę rozstanie z mamą i tatą w pewien sposób oznaczało dla niej zachwianie poczucia inna sytuacja miałaby miejsce, gdy dziewczynki od początku nocowały u dziadków. Niestety ze względu na odległość nie jest to możliwe, więc choć ich mieszkanie jest znajome, wieczorem staje się po prostu nieswoje i obce. Kiedy następnego dnia dziewczynki obudziły się, pierwszą rzeczą jaką Elsa do mnie powiedziała było: Proszę, nie każ nam nocować u babci i dziadka bez was. Nie podjęłam więcej tego tematu, widocznie nie jest jeszcze gotowa. Może cały dzień bawić się tylko z babcią i dziadkiem, ale wieczorem zasypiając w łóżeczku bez nas wie, że wkrótce przyjdziemy i może czuć się bezpiecznie. Zjawisko rozstania wpisane jest w życie każdego z nas. W związku z wydarzeniami ostatnich miesięcy, także my dorośli musieliśmy się z nim zmierzyć. Rozstaliśmy się z naszymi kolegami z pracy, często z rodziną, by jej niepotrzebnie nie narażać, z całym naszym życiem, do którego byliśmy przyzwyczajeni. Wielu z nas zrezygnowało z wakacji, sportowych treningów, czy też musiało zmienić styl życia. Nie było łatwo, ponieważ większość z nas, odczuwała w jakimś stopniu stratę. Coś nas omijało, coś nas ograniczało, coś sprawiało, że mieliśmy poczucie zachwianej równowagi życiowej. Nam, dorosłym, trudno było przystosować się do nowej rzeczywistości, w której nie mogliśmy czegoś zrobić, coś nam odebrano. Czuliśmy, a może nadal czujemy się zagubieni, trudno nam zmienić przyzwyczajenia i przewartościować styl życia. U wielu osób wystąpiły lęki, depresja, rozpacz. Niemożność panowania nad swoim życiem doprowadziła do utraty bezpieczeństwa. Rozstania dziecięce mają wprawdzie inny charakter i dotyczą innych obszarów życia, ale posiadają ten sam mechanizm ich przeżywania. Pamiętajmy, że nie dotyczą tylko rozstania z rodzicami, ale również z ulubioną zabawką, miejscem, zwierzątkiem, czy nawet pieluszką. Dziecko, podobnie jak dorosły, będzie musiało przystosować się do nowej rzeczywistości i najlepiej jeśli mu w tym pomożemy. Co możemy zrobić:* Jeżeli wiek na to pozwala, przede wszystkim porozmawiaj na ten temat z dzieckiem i pozwól mu swobodnie uwolnić emocje. Wykaż zrozumienie dla dziecka, zaakceptuj jego lęki, pozwól mu na łzy i rozpacz. Nie poniżaj mówiąc, że dziecko jest duże i nie powinno przeżywać danej sytuacji. (np. Taki duży chłopak a jeszcze siusia w pieluszkę. / Taka duża dziewczynka a nadal śpi z przytulanką) Zapewnij dziecko o tym, że każdy, nawet dorośli czasem boją się nowej rzeczywistości. Udziel wsparcia.* Jeżeli rozstanie dotyczy pójścia do żłobka, czy przedszkola postaraj się też, by jak najlepiej dziecko do niego przygotować. Już nawet bardzo małemu dziecku można mówić o tym co je czeka, w pewien sposób oswajając z przyszłością. Pamiętajmy, że od nas wiele zależy z jakim nastawieniem dziecko przeżyje rozstanie: czy będzie ciekawe tego co go czeka (jeśli zapewnimy go, że żłobek, przedszkole jest fajne, będą fajne dzieci, zabawki itd) czy będzie się jawiło jako coś strasznego, czego z pewnością należy się bać (np. gdy mama sama panikuje, płacze i nie chce dziecka puścić)Wskazówki jak przygotować dziecko do żłobka i przedszkola znajdziesz pod linkiem: Starsze dziecko możemy poprosić o narysowanie emocji mu towarzyszących. Pomoże to w określeniu uczuć i rozmowie na ten temat.* Opowiedzmy o swoich doświadczeniach. Dzieci uwielbiają słuchać o nich. Nie czują się bowiem wtedy osamotnione w swoich uczuciach, wiedzą, że przeżywają coś normalnego, czego doświadcza każdy z nas. * Spróbujmy w miarę możliwości pomóc dziecku wyobrazić sobie nową rzeczywistość uwzględniając rozstanie. Porozmawiajcie co ciekawego może wydarzyć się w przedszkolu, jakie przygody ma ulubiony miś zostawiony w domu, gdy my udajemy się na krótki spacer, co może robić tata, który wyjechał na kilka dni na szkolenie. Takie ćwiczenie oswaja nieznaną, nową rzeczywistość i sprawia, że może nie będzie straszna dla dziecka.* Towarzyszmy dziecku przez cały czas w przeżywaniu wszystkiego, co dzieje się w jego życiu. Jeżeli sami przechodzimy przez trudny okres (np. rozwód, zmiana miejsca zamieszkania) nie zapomnijmy, że niedoświadczony malec nie rozumie co się dzieje wokół niego i bez naszej pomocy nie poradzi sobie. Opowiem wam pewną historię. Kiedy miałam około 7 lat (tak mi się wydaje, że chodziłam już do szkoły) miałam koleżankę Anię. Nasze mamy znały się z pracy. Pewnego dnia mama Ani zaprosiła mnie na koncert zespołu Dwa plus Jeden. Nie znałam go, ale samo wyjście do teatru, czy filharmonii zakończone jak to dzieciaki u nas mawiają “pójściem na nocowanie” brzmiało zachęcająco. Rodzice zgodzili się, więc zabrałam ze sobą torbę z rzeczami i od razu po szkole pojechaliśmy na koncert. Bardzo mi się podobało. Na tamte czasy było to coś niesamowitego: światła, piękne stroje, piosenki śpiewane do mikrofonu (choć oczywiście kojarzyłam może jedną) Po powrocie do domu, ich domu, poczułam się zmęczona. Było już około 22, zjedliśmy więc szybko kolację i mama koleżanki naszykowała nam spanie. Nie mieszkaliśmy daleko od siebie. Przy zgaszonym świetle wyglądałam za okno i patrzyłam na inne bloki, w których paliło się światło. Wyobrażałam sobie co robią rodzice. Czy oglądają coś? A może czytają? Może poszli już spać? Czy pali się jeszcze u nas światło, czy jest już całkowicie ciemno? Zrobiło mi się bardzo smutno. Choć tamten dzień wspominam bardzo miło, to zakończył się niestety kapiącymi łzami na poduszkę. Zaczęłam żałować, że poszłam na ten koncert, nie umiałam się z niego cieszyć tak, jak cieszyłam się jeszcze przed kilkoma godzinami. Dziś, z perspektywy czasu wiem, że towarzyszące mi wtedy uczucie było normalne, bo choćby dzień był wspaniały, to najlepiej kończy się go przytulając się do swojej podusi, w swoim domu. Moje dziewczynki nie miały problemu z rozstaniem, kiedy poszły do żłobka, czy przedszkola. Wymagały jednak poświęcenia im więcej czasu po powrocie. Za to Elsa miała duży problem z pożegnaniem z ulubioną przytulanką (która w jakimś stopniu nadal jej towarzyszy) i propozycją spędzenia kilku nocy u dziadków. Do tego drugiego jej nie zmuszam, nie ma takiej potrzeby, to zresztą jej obiecałam. Czasem wspomina, że poszłaby “na nocowanie” do koleżanki, ale ja wiem, że to na razie tylko słowa. Temat oswajamy, czasami czytamy książeczkę z serii Zuzia wydawnictwa Mądra Mysz, którą serdecznie wam polecam. Bohaterka postanawia spędzić noc u koleżanki. Jest wspaniale póki nie gasną światła i zostaje sama. Bez mamy, bez taty, bez brata i ukochanego kotka. To wspaniała okazja by porozmawiać o uczuciach, lękach i rozstaniach. Często boimy się rzeczy nowych, nieznanych. Nie wyobrażamy sobie życia bez kogoś, mieszkania w innym kraju, zmiany partnera, czy pracy. Towarzyszące nam poczucie straty czegoś co pewne, co bezpieczne jest zatem czymś normalnym. Ale nie łatwo sobie z nim poradzić. Wystarczy spojrzeć jak wielu dorosłych zmaga się ze zmieniającą się rzeczywistością. Postarajmy się więc wykazać zrozumienie dla dziecka, dla którego każde rozstanie może być przyczyną zachwiania całym dotychczasowym życiem. Jednocześnie uczmy dziecko, że rozstania będą mu towarzyszyć przez całe życie i przygotowujmy je choćby na takie chwile jak ta, w której musieliśmy z dnia na dzień przewartościować całe nasze życie, gdy nadeszła pandemia.*Na pierwszym zdjęciu moja przytulanka i przytulanka mojej córki. Od jakiegoś czasu opiekuje się obiema.

Jutro moje dziecko skończy 7. miesięcy. Od dłuższego już czasu śpi po prostu tragicznie (pobudki 15-20 razy na noc). Im jest starsze, tym gorzej ze spaniem. Neurolog powiedziała mi, że

wszystkie Ginekologia Ortopedia Neurologia Dietetyka więcej Czy nasze rozstanie mogło być wynikiem choroby partnera? Ze swoim partnerem byłam przez kilka lat, ale już przestałam walczyć o ten związek. Zastanawiam się tylko czy to co nas ostatecznie podzieliło to była choroba psychiczna, czy mogłam jeszcze jakoś pomóc. Czy jest to problem z którym mogliśmy sobie... Jak mam interpretować jego zachowanie? Dzień dobry. Zerwałam z mężczyzną po dwóch latach dość intensywnej relacji - gdy było dobrze niemal nosił mnie na rękach, gdy sprawy biegły w drugą stronę - zamykał się na mnie, nie dzwonił, nie dawał znaku życia, to zawsze ja... Jak mam poradzić sobie po rozstaniu z żoną? Witam, mam 46lat i od 2020 roku borykam się z rozstaniem z żoną która odeszła z dnia na dzień. Byliśmy małżeństwem 22 lata mamy 2 dzieci. Kocham ją bardzo nadal. Odkąd odeszła mam chyba depresję,3 pruby samobójcze, brak chęci do... Czy można tak łatwo przekreślić związek? Witam , 3 lata związku i 2 lata mieszkania z moim chłopakiem on zerwał ze mną. Doskonale wiem jaki popełniłam błąd. Byliśmy na weselu brata i przesadziłam z alkoholem i powiedziałam w jego stronę pare niemiłych bardzo niemiłych slow. Próbowałam... Jak radzić sobie z taką histerią i nerwicą? okej, zacznę od tego, że mam 20 lat i rozstałam się z narzeczonym w marcu i od 2 tygodni znowu jesteśmy razem, chłopak jest alkoholikiem i ćpunem. Nie poradziłam sobie z nim dlatego odeszłam, mamy razem 2 letnie dziecko teraz... Czy jest szansa na naprawienie związku? Dwa tygodnie temu po ponad rocznym związku zerwał ze mną chłopak. Nie wiem co o tym myśleć rozstanie było dla mnie bardzo trudne ponieważ bardzo go kocham i tęsknię za nim w dalszym ciągu i mam nadzieję na powrót. Ogólnie... Co robić aby poradzić sobie po rozstaniu? Straciłem sens swojego życia, odkąd rozstałem się ze swoją partnerką nie odczuwam żadnej przyjemności z życia. Dni stały mi się obojętne a noce nie przespane ciągle o niej myślę i tak strasznie tęsknię. Nie boje się tego że całe życie... Co myśleć o takim zachowaniu narzeczonej? Witam serdecznie Jakis czas temu moja narzeczona sie ze mna rozstala mowiac ze nic do mnie nie czuje i musi odpoczac to moze jej uczucie powroci za jakis czas. Ale ze wzgledu na pewne sprawy musimy jeszcze mieszkac razem i... Czy jest szansa, że terapia pomoże mojej żonie? Żona wyprowadziła się z domu z dwójką dzieci. Mieszkamy osobno już ponad miesiąc. Chodzimy na terapię małżeńską , na której , ona gra inna osobę. Mówi że jest zmęczona związkiem że stosuje wobec niej przemoc psychiczną. Wiem że kontaktuję się... Jak poradzić sobie z takim zachowaniem u 3,5-latki? Moja 3,5 letnia córka z wielką chęcią chodziła do przedszkola. Wcześniej wychowywała ją w domu babcia. Tydzień temu....(mamy listopad) zdążyło się jej zmoczyć podczas snu. I coś zaczęło się dziać. Nie chce chodzić do przedszkola, płacze przed wyjściem....w nocy nie... Co robić z tymi zaburzeniami erekcji u 59-letniego mężczyzny? Witam, mam od ponad roku zaburzenia erekcji. Odczuwam ppdniecenie, lecz stosunek nie jest możliwy z uwagi na miękkość 59 lat, jestem kierowcą. Odczuwam tez często bole łydek. Nie posiadam zadnych zdiagnozowanych chorób. Jak mogę na to zaradzić? Boję się,... Czy powinniśmy zacząć osobne terapie? Witam, mam 30lat 10 borykam się z poczuciem niskiej wartości i problemami z zaufaniem do innych. Byłam w 2 dłuższych związkach. W pierwszym, który trwał od 2 liceum a partner mnie zdradzał, i w drugim gdzie partner był nałogowym... Czy to dobry sposób na odreagowanie? Witam Od rozstania z byłym partnerem minęło już pół roku a ja dalej mam problemy ze snem(śni mi się po nocach w koszmarach np nachodzenie) lub sama myśl o nim paralizuje mnie do takiego stopnia ze nie jestem w stanie... Czy mam nalegać na kontakt z dzieckiem? Czy partner powinien zabronić kontaktu z dzieckiem? Witam Dwa tyg temu rozstałam się z partnerem, a w zasadzie uciekłam. Oboje jesteśmy po 40-stce, on jest wdowcem i ma 6-letnią córkę. Byliśmy razem półtora roku. Po 3 miesiącach zaczęła z niego... Czy powinienem walczyć o ten związek? Hej, ostatnio zerwała ze mną dziewczyna, chociaż tak narpawde nie wiem co o tym myśleć. Poza granicą byłem do niedzieli. Kilka dni temu wyjechałem za granice, było idealnie az do momentu aż wyjechałem. Zaczałem robić i się do tego przyznaje... Czy możliwe że mam borderline? Nie wiem co zrobić... Nawet nie wiem od czego zacząć. Wydaje mi się że mam borderline, albo jakieś inne problemy psychiczne, boję się iść do lekarza, boję się że pójdę i tak nie będę w stanie powiedzieć tego co się... Jak poradzić sobie z takim natłokiem myśli? Witam, pisze tutaj bo naprawdę nie wiem jak sobie poradzić. 10 lat temu po ciężkim rozstaniu zaczęły się u mnie objawy przypominające ZOK. Po 5 latach duszenia w S nie wszystkiego zaczęłam się leczyc. Na początku terapia dynamiczna, później leczenie... Czy ten związek trzeba zakończyć? Czy jest sens to ciągnąć ze względu na dziecko ? Zacznę od początku. Mój pierwszy związek 5 burzliwych latach, po setki przemyśleniach nad nasza przyszłością, podjęłam decyzje o rozstaniu a przypieczętowało to nakrycie go na całowaniu w schowku z dziewczyna...

Spanie w osobnych pokojach może być rozwiązaniem niektórych problemów w związku. Może nawet prowadzić do zwiększenia pożądania pomiędzy sypialnie dla pary czy małżeństwa to coś, co kojarzy nam się ze starszymi osobami będącymi w związku od kilkudziesięciu przypadku młodych ludzi i nowych związków jest to pomysł, który wydaje nam się zupełnie absurdalny, okazuje się jednak, że na każdym etapie relacji możemy znaleźć pewne korzyści płynące ze spania w osobnych czy dwie sypialnie? Oto jest pytanie! Spanie osobno wydaje się być na pierwszy rzut oka zwiastunem problemów i rozpadu związku, ale co jeśli w rzeczywistości mogłoby być zupełnie inaczej?Koniecznie czytaj dalej i dowiedz się, jakie korzyści mogą płynąć ze spania w osobnych sypialnie – fakty i mitySpanie w osobnych sypialniach nie musi koniecznie oznaczać, że Wasz związek się wypalił i nie ma już dla Was wspólnej taki właśnie mit pokutuje w naszych głowach i sercach. Dlatego właśnie tak bardzo boimy się wykonać tak drastyczny krok, jakim są w naszym mniemaniu osobne jednak przeanalizować to zagadnienie, aby uzyskać odpowiedź na pytanie, czy na pewno aż taki diabeł straszny jak go malują?Kiedy dwoje ludzi mieszka ze sobą przez wiele lat, z czasem ich intymne relacje ulegają pewnym zmianom. Najczęściej nie ma już między nimi pożądania i namiętności, jaka łączyła ich jeszcze kilka lat problemy i rutyna osłabiają bowiem intymne więzi w każdym związku. Jednym z rozwiązań, by odbudować taką relację na nowo jest zapewnienie sobie odrobiny prywatności i nie tak rzadko zdarza się, że nasz partner po prostu z czasem przestaje nas pociągać seksualnie. Z biegiem lat pozbywacie się nawzajem całej intymności – w niektórych związkach partnerzy nie zamykają nawet za sobą drzwi wchodząc do więc dziwnego, że w takich warunkach aura namiętności i tajemnicy jest ciężka do sypialnie pozwalają każdemu z partnerów na zachowanie prywatności i intymności. Co więcej, w wielu przypadkach osobne sypialnie to także odpowiedź na odmienny tryb dnia każdej z na przykład lubisz czytać lub pracować do późna, a Twój partner wstaje wcześnie rano, nie będziecie musieli obawiać się, że będziecie nawzajem sobie erotycznaMało kto zdecydowałby się mieszkać osobno, pozostając jednocześnie w długoletnim związku. Dlaczego jednak nie zadbać zarówno o wspólną, jak i o oddzielną przestrzeń, którą będzie można się cieszyć mieszkając razem?Odrobina dystansu może być o wiele bardziej podniecająca i kusząca niż ciągłe wzajemne towarzystwo i dlatego niektórzy decydują się na oddzielne sypialnie, jednocześnie dbając o wspólną przestrzeń, która staje się ich miejscem intymnym i zapominajmy także o codziennych obowiązkach, rutynie i kłótniach, które są nieodłączną częścią każdego związku. Odrobina przestrzeni i dystansu robi bardzo dobrze, by ochłonąć, wyciszyć emocje i uspokoić się w ma w tym nic złego i niepokojącego, a wręcz może być bardzo zdrowe i korzystne dla jest czasami zatęsknićNie wszyscy w to wierzą, ale w rzeczywistości spanie w osobnych pokojach może zwiększać pożądanie i namiętność pomiędzy się tak dlatego, że odrobina dystansu bywa zbawienna dla związku, a gdy pozwolimy sobie przez chwilę zatęsknić, namiętność powraca później ze zdwojoną pewnością znasz powiedzenie, które głosi, że zawsze najbardziej pociąga nas to, czego akurat nie możemy dostać. Dokładnie ten mechanizm zachodzi, gdy śpimy w osobnych pokojach i wcale nie mamy swojego partnera na wyciągnięcie myślimy o tym w ten sposób okazuje się, że spanie w osobnych sypialniach jest doskonałym sposobem na przywrócenie zagubionej iskierki namiętności. Wielu parom przyniesie to drugą młodość, nowe zakochanie i nowe doznania jednak w zagadnieniu jakim są osobne sypialnie jest to, aby podążać za głosem serca. A także dostosowywać takie kwestie do własnych potrzeb. Nie ma jednej poprawnej odpowiedzi na pytanie, czy osobne sypialnie są dobrym rozwiązaniem – na pewno nie dla każdego!Warto jednak pamiętać, że spanie w oddzielnych pokojach nie musi być niczym złym, a wręcz może nam otworzyć oczy na całkiem nowe możliwości. Powodzenia!

osobne spanie szybkie rozstanie